Dag 19: San Francisco

19 juni 2015 - San Francisco, California, Verenigde Staten

Al vroeg vanmorgen een paar keer wakker geschrokken om te kijken hoe laat het was, want om nou vandaag pas om 8:30 wakker te worden is ook zo wat. Dus reeds om 7:30 uit bed en aangekleed en een broodje gesmeerd voor op de hand. De hepies waren ook ietswat verbaasd rond dit tijdstip, want die zijn inmiddels gewend om te slapen tot minstens 8:30. Maar nu goed de swung erin en met de hele familie om 9:00 weggelopen bij de camper. 

Vanaf de camping is het ongeveer een 15 minuten lopen naar de ferry, en we zien de boot al liggen. Als we dichterbij komen blijkt dat we nog 1 minuut hebben tot de ferry vertrekt dus met alle haast richting de boot, en nog een kaartje kopen. We zijn de laatste die de boot opgaan, maar we hebben de boot van 9:20 en zijn al vlot onderweg. Eerst draait de boot, om dan vol gas in een klein half uur naar de overkant te varen. We zitten eerst binnen, maar willen natuurlijk ook even buiten kijken. Op bepaalde punten is dat goed te doen, maar op andere punten heb je binnen 3 seconden het snot op het voorhoofd zitten, en zit het goed gestylde haar (we gaan naar de stad tenslotte) al volledig nergens meer naar. Goed, weer snel naar binnen, want ik vind het maar niks met die harde wind en de kids, en zit liever binnen.

image  image  image

Goed om iets voor tien komen we aan, en eerst kopen we een dagpas voor het openbaar vervoer. We besluiten richting Pier 39 te lopen, alleen bedenken we rond pier 15 dat het wellicht dan toch een goed idee is om een deel met de tram te gaan. Zo gezegd zo gedaan, en we staan zo bij Pier 39, het toerischtische punt van SF met inderdaad de zeeleeuwen. We lopen wat rond, en gaan al vrij snel naar de zeeleeuwen die keurig volgens elk plaatje en ansichtkaartje op de vlonders liggen te zonnen. De kids vinden het prachtig, en het is ook wel leuk om te zien hoe de verschillende mannetjes ruzie maken, en de kleintjes met elkaar donderjagen. De dames liggen er keurig bij, en kruipen onderdanig tegen de mannetjes op (tja zo zijn we he......hahaha).

Na de zeeleeuwen gaan we ergens lunchen, wat iedereen goed smaakt. Met een goed gevulde maag besluiten we met de tram naar het beginpunt van de cable car te gaan, en gaan daar in de rij staan voor dit toch wel historische fenomeen. Geweldig om te zien hoe die ouderwetse karren nog steeds met de hand worden gedraaid om weer in de goede richting te komen voor de volgende rit. Na zo'n 15 min wachten mogen ook wij de cablecar in, en we gaan snel binnen zitten. Buiten is heel gaaf, maar wederom met de hepie's zit ik liever veilig binnen (iets met beschermingsdrang van ons ouders ofzo). Duurt niet lang of we zijn onderweg en binnen no time gaan we regelrecht omhoog een steile weg omhoog. En daarna ook weer steil naar beneden. Gaaf om dit zo te zien, en de kids vinden het ook een hele belevenis. We willen eruit bij Chinatown, dus de bestuurder zet ons netjes op een veilig stuk eruit.

image  image  image

Vanaf daar lopen we Chinatown in, wat er ineens volledig anders uitziet met alle typisch Chinese winkels. Er worden etenswaren verkocht waarvan wij niet weten (en niet willen weten) wat het is en overal de typische Chinese tekens. Onze dochter is tot nu toe nog heel gemotiveerd om mee te gaan naar alles, omdat haar beloofd is een mooie Chineze jurk uit te zoeken. Dit bij de eerste de beste winkel gedaan, en de eerste vraag uit haar mond was ' wanneer gaan we naar de camper' ?. Maar goed, Siri blij en Storm heeft een Angry Bird shirt uitgezocht (toch beter in onze ogen dan ook een jurk, ook al zijn we in een de gaytown van Amerika). Na een tijdje lopen geloven we het wel, en de kindjes willen echt nog een keer naar de zeeleeuwen. Dus weer hop de bus in richting Fishermans Warf, vanaf waar we naar Pier 39 kunnen lopen. Nog eerst even wat drinken, dan langs 300 winkels om vervolgens weer bij dezelfde zeeleeuwen te staan.

Hierna nog even in de draaimolen, naar de arcade hal en wat rondlopen om dan te wat te gaan eten voor we weer teruggaan. Onze dochter is inmiddels helemaal op (en dat is meestal niet heel gunstig voor haar humeur), en heeft nergens meer zin in. Paps en mams nemen een salade (om de vette hap van vanmiddag te compenseren) en Storm eet zoals altijd alles netjes op. Na het eten snel naar de tram die we net missen. Na 5 min komt de volgende, en die chauffeur heeft er zin in. We zitten al in dubio of we de boot van 7:20 gaan halen, en hebben het eigenlijk al opgegeven. Maar deze chauffeur scheurt overal langs, roept haltes om maar daarnaast ook dat je niet moet drukken als je er niet uit hoeft. Ik geloof dat we in 5 min er zijn, en dat had officieel 10 min moeten duren. We hebben echt nog een paar minuten, dus Pieter gooit Siri over de schouder en de hele familie rent naar de boot. Die kleine giert het uit, en mams ook alleen dan om andere redenen. Neemt niet weg dat we om 7:19 bij de boot aan komen gerend en zowaar wederom als laatste de boot hebben.

image  image  image

Binnen 30 min weer aan de andere kant, en weer naar de camping gelopen. Hier nog even met wat mensen van de camping gepraat en de kindjes nog even gespeeld op straat. Nu toch echt lekker naar binnen, en onder wat dreigen van het afpakken van de nieuwe speeltjes en jurk, zijn ze ook al snel gaan slapen ( het is schattig hoe ze samen slapen, maar ze keten natuurlijk wel elke avond voor het slapen). Wij zitten onder het genot van een drankje te kijken wat we morgen gaan doen, want stiekem komt het einde al in zicht en moeten we nog strak gaan plannen ook. We willen nog vrij veel, maar de tijd is kort en de afstand is groot. Ach luxe problemen,  en we komen er vast wel uit. 

Foto’s

2 Reacties

  1. Pieter:
    20 juni 2015
    Hoi Ank en Joop, leuk om te horen dat jullie het ook naar jullie zin hebben. Lekker fietsen in een prachtige omgeving, klinkt goed hoor. En goed hoor Joop dat jij het een beetje op je neemt dat schoonmaken. Anders komt er natuurlijk niks van, hier precies hetzelfde verhaal! Geniet er lekker van en een dikke kus van ons.
  2. Pieter:
    20 juni 2015
    Lieve paps en mams, vast wel even wennen weer thuis in het blijkbaar niet altijd even zonnige nederland. Al is het toch ook wel weer lekker thuis (denk dan toch het bloed van paps). En inderdaad Storm en Siri is bijna een twee eenheid geworden. Schattig om te zien hoe ze samen kunnen spelen, en hoe ze samen in bed liggen (Siri ligt s morgens dicht tegen Storm aan). Maar ze kunnen elkaar ook nog flink de hersens inslaan hoor, dat is niet veranderd. Nog een kleine week en dan weer richting huis. Pieter vindt het niks, maar ik begin langszaamaan huis alweer te ruiken. Een hele dikke kus van ons, en heerlijk hoor die late bbq's die nog gaan komen, we zijn er helemaal klaar voor.