Dag 10: Trail of a Hundred Giants

Vanmorgen wakker worden van het gebrul van 2 grote Harleys die wegreden van de camping. De kindjes sliepen nog (het was half acht) maar dat is niet heel raar aangezien ze gisteren na het nuttigen van wat marshmallows als 2 stuiterballen door het bed gingen tot 10:00. Tip dus voor de volgende keer, steek het vuur om 4 uur aan, laat ze marshmallows om 6 uur eten, zodat ze de rest van de avond kunnen uitrazen (dat gaan we vanavond in ieder geval proberen).

Na het eten van een broodje, en het douchen zijn we op weg gegaan richting Sequioa National Park. Ik had gelezen dat je vanaf waar wij zaten met de oude Mountain Highway 99 het park in kon, en zo naar de Trail of a Hundred Giants kon komen. Zo gezegd zo gedaan, dus al vrij snel zaten we op de 99. Langzaam zagen we het hier eindelijk wat groener worden, en de weg ging al snel slingerend omhoog. Onze kindjes sliepen natuurlijk na 10 min, dus die hebben niet veel meegemaakt van de route. Ze hebben dan ook de eerste eekhoorns gemist en het eerste hert dat midden op de weg stond om als een soort steenbok de rotsen op de gaan. Al met al een prachtige route grotendeels langs een riviertje en langzaamaan ook door het bos.

Bij de Trail of a Hundred Giants aangekomen, werden onze kindjes ook wakker. Blij riepen ze, zijn we er al, en gingen goed gemutst mee de camper uit. De Trail is een wandelpad van zo'n 1 mijl langs allemaal enorme Sequioa bomen. En inderdaad, wat een enorme bomen zijn dit, echt heel erg indrukwekkend. Leuke van dit pas is dat je er langs meerdere komt, en je er ook in kan wat voor de hepie's heel leuk is. Aan het eind van de route begon onze dochter natuurlijk te muiten dat het te warm was, dat ze moe was, dat het pijn deed en dat ze gedragen wilde worden (dat laatste eiste ze eigenlijk al na 10 min, maar jammer dan). Al met al een hele gave route voor ons allemaal.

Hierna weer doorgereden het park in waar we een bepaalde route hadden bedacht naar een camping. Op het hoogste punt gingen we alleen ook weer dalen, en ik heb serieus nog nooit zo'n lange daling meegemaakt met zoveel haarspeldbochten en Pieter ook niet. Gelukkig lagen de Hepies natuurlijk alweer te slapen, want mammie zat ook behoorlijk draaierig voorin. Aan het eind weer een andere weg in, en ook die schoot voor geen meter op dus we hebben uiteindelijk voor een camping wat eerder op de route gekozen. We staan nu aan Lake Kawaeh dat vlak voor de ingang van het Sequioa Park ligt. We staan hier denk ik met zo'n 3 andere tenten, op wederom een prachtige omgeving. De vuurkorf staat alweer klaar, en mijn man en kindjes zijn druk hout aan het zoeken. Er is hier verder ook niks (behalve wat ratelslangen......!!!!!) maar de kindjes vinden het prachtig en pappa en mamma natuurlijk ook. 

We hebben de drankjes op tafel staan, en het ik ga zo eten maken. Het uitzicht is weer prachtig en de kindjes lachen hier rond de tafel. Kortom het kan allemaal slechter.
Een dikke kus van ons allemaal!